در این دوره زمونه دیگه هر کی به ازدواج فکر میکنه، اولین کلمه که به ذهنشون میرسه "عشق" هست.
و راستش عشق در زندگی خیلی مهمه ... اما دلیل اصلی ازدواج نیست . برای ازدواج باید دلیل اصلی آدم، نزدیکی به خدا باشه. یعنی ازدواج کنی که نصف دین ت رو تکمیل کرده باشه . و واقعا دلیلی بوده که خدا گفته "نصف دین" ... یعنی با صبر و تحمل هایی که ازدواج احتیاج داره، آدم میتونه خودش رو در طول ازدواج تبدیل کنه به یه آدم خیلی بهتر.
پس نباید ازدواج رو فقط به این عنوان دید که "ازدواج میکنم چون عاشق طرف هستم!" نه! ازدواج میکنیم که به خدا نزدیک بشیم .. و خدا هم عشقی که بین ما و همسرمون رو بین مون گذاشته و باید نشونه ای ببینیم از عشق خدایی :)
پس .. باید همسرمون رو دوست داشته باشیم و بهش احترام بذاریم به خاطر خدا .. نه به خاطر اینکه اونم طلافی خوبی هامون رو در بیاره . نباید انتظاری داشت از همسر . باید تا جایی که میتونیم خوبی کنیم فقط برای خدا و نزدیک شدن به خدا :)
و به گفته ی پیامبر گلمون :
مرد باید بدون قید و شرط به همسرش محبت و عشق بورزه و ...
زن باید بدون قید و شرط به همسرش احترام بذاره :)
اما این رو هم نباید نادیده گرفت که اگه میبینین در ازدواجی هستیم که بهمون خیانت یا صدمه های روحی و روانی و بدنی میرسه، باید باهاش مقابله کرد . خدا از هیچ ظلمی خوشش نمیاد و اینکه در برابر اینها حرفی نزنیم و اقدامی نکنیم، سادگی هست نه صبر!! و باید یه روز جوابگو باشیم که چرا خودمون رو در اون موفعیت قرار دادیم.
(: